Εισαγωγή
3
Όλοι μπορούμε να δούμε αυτές τις δύο όψεις. Ωστόσο, όταν είμαστε σε σύ-
γκρουση, οι περισσότεροι από εμάς εστιάζουμε περισσότερο στην πρώτη
όψη και λιγότερο στη δεύτερη. Όλοι έχουμε μάθει πώς να παλεύουμε και πώς
να συνεργαζόμαστε, πώς να το βάζουμε στα πόδια και πώς να μένουμε και να
υπερασπιζόμαστε τα πιστεύω μας, πώς να κρύβουμε αυτό που πιστεύουμε
και πώς να εκφράζουμε αυτό που εννοούμε πραγματικά, πώς να αντιστεκό-
μαστε στην αλλαγή και πώς να την ενστερνιζόμαστε, πώς να ζούμε σαν να
μην έχει σημασία κανείς άλλος και πώς να συνεργαζόμαστε στενά με άλλους,
πώς να «κολλάμε» στο αδιέξοδο και πώς να βελτιώνουμε τη ζωή και τις σχέ-
σεις μας με όσους αγαπάμε ή σεβόμαστε.
Εν συντομία, καθένας από εμάς έχει μάθει καταστροφικούς αλλά και δημι-
ουργικούς τρόπους να αντιδρά στη σύγκρουση. Όμως, για να μπορέσουμε να
μεταβούμε από τον καταστροφικό στο δημιουργικό, από το λιμνάζοντα στο
δυναμικό, από την επίθεση στη μετάπλαση, πρέπει να αναζητήσουμε
μέσα
μας
το πραγματικό νόημα των συγκρούσεών μας και τις δεξιότητες που χρει-
αζόμαστε για να μετατρέψουμε το ένα στο άλλο. Αν έχουμε κατά νου πώς
συνεισφέρουμε
εμείς
στη σύγκρουση κι αν αρχίσουμε να ακούμε και να μα-
θαίνουμε από τους αντιπάλους μας, τότε, μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί
τους για τη βελτίωση της δομής, των συστημάτων, των διαδικασιών και των
σχέσεων της επιχείρησης που δημιουργούν τις χρόνιες συγκρούσεις. Μπο-
ρούμε να υπερνικήσουμε τη τάση μας να καταφεύγουμε σε αρνητικές ή κα-
ταστροφικές αντιδράσεις.
Συγκρούσεις στο χώρο εργασίας
Οι περισσότεροι διευθυντές, εργαζόμενοι και στελέχη αντιμετωπίζουν συ-
γκρούσεις σε καθημερινή και εβδομαδιαία βάση, και περνούν από 20% έως
80% των ωρών εργασίας τους προσπαθώντας να τις επιλύσουν ή να τις πε-
ριορίσουν. Εάν προσδιορίζαμε ποσοτικά το χρόνο που περνά ο μέσος εργα-
ζόμενος σε ανεπίλυτες συγκρούσεις και τον πολλαπλασιάζαμε με τον μισθό
του, το αποτέλεσμα θα ξεπερνούσε κατά πολύ το κόστος μίας ουσιαστικής
εκπαίδευσης στις δεξιότητες επίλυσης συγκρούσεων.
Κι όμως, αν τις προσεγγίσουμε σωστά, οι περισσότερες από αυτές τις συ-
γκρούσεις είναι εντελώς αποφευκτές, περιττές ή εύκολα επιλύσιμες. Πολλές
από τις διαφωνίες στον εργασιακό χώρο προκύπτουν από απλές παρεξηγή-
σεις, κακή επικοινωνία, φαινομενικά άσχετες διαφορές, άστοχες λεκτικές επι-
λογές, αναποτελεσματικούς τρόπους διοίκησης, ασαφείς ρόλους και ευθύνες,
απατηλές προσδοκίες και αναποτελεσματική ηγεσία. Όλα αυτά μπορούν εύ-
κολα να διορθωθούν μέσω της ακρόασης, της ανεπίσημης επίλυσης προβλη-
μάτων, το διάλογο, τη συνεργατική διαπραγμάτευση και τη διαμεσολάβηση.
